Cichliden kwekers

Vergeleken met de eisen die bijvoorbeeld discusvissen stellen aan het water is de Cyphotilapia met minder tevreden.

Daarbij reageert de Cyphotilapia op paar hardheidsgraden meer of minder niet zeer gevoelig. Veel belangrijker zijn de geringe belasting van afvalproducten, de helderheid, de pH waarde van het water en de temperatuur, Dat betekend dat het water aan 3 voorwaarden moet voldoen. Het moet helder zijn, het moet alkalisch zijn, en het mag maximaal 29 graden warm zijn.

In volgorde.

Hoe men aan helder water komt is voor de meeste geen vraag. Men moet er rekening mee houden dat grote vissen veel afvalstoffen produceren, en daarom met men een filter plaatsen die genoeg capaciteit heeft. Men moet er wel van uit gaan dat zelfs de beste filters het regelmatig verversen van water niet kan vervangen. Aangeraden wordt wekelijks een waterwisseling van 30 %. Daarmee worden de stoffen die niet door het filter terug worden gehouden (ammoniak, nitraat en kooldioxide) niet geheel verwijdert, maar wel steeds meer verdund. Houd u er wel rekening mee dat de verversing van het water bij grote aquariums redelijk wat liters zijn.

De 2de voorwaarde, de alkalische pH waarde moet eigenlijk automatisch bereikt worden. Van doorslaggevende waarde is daarbij de hardheid van het water die ongeveer 12 Dh moet bedragen. In normale gevallen is bij deze waterhardheid het aandeel carbonaat genoeg. Wanneer de waterhardheid goed is dan is de pH waarde onder normale omstandigheden voldoende. Een pH van 8.0 tot 8.5 is aangeraden. Bij een te geringe waterhardheid of als het gehalte aan carbonaat te laag is kan men er niet aan ontkomen om het water harder te maken. Dit kan men oplossen door filtermateriaal te gebruiken die het pH omhoog haalt.

Het gemakkelijkst in de hand te houden is de temperatuur van het water. De derde voorwaarde. Hierbij moet men opletten dat de temp van het water nooit boven de 30 graden komt. Een temperatuurschommeling kan geen kwaad omdat de temperatuur in het meer ook kan verschillen. Een temperatuur van plus minus 25 graden is aangeraden. Dit kan ook aanzetten tot het broeden van de vissen. De cichlides uit het Tanganyika meer verdragen geen hogere temp, omdat de hoogte van de temperatuur samenhangt met het zuurstofgehalte in het water. Dat wil zeggen dat bij te heet water het zuurstofgehalte drastisch af neemt en de vissen werkelijk stikken. Om te zorgen dat er voldoende zuurstof in het water aanwezig is kunt u bruisteen gebruiken, of de uitstroom van de filter op het water richten waardoor het water in beweging komt. Het is namelijk bekend dat de waterbeweging voor het zuurstofgehalte in het water zorgt.
Wat betekend, DH, KH en pH ?

DH en KH: hardheid van water

De hardheid van water is geheel afhankelijk van het gehalte aan bepaalde zouten die in het water zijn opgelost. De belangrijkste zijn de carbonaten en de bi-carbonaten. Bekijk je alleen het gehalte aan deze stoffen, dan praat je over de carbonaathardheid (KH), ook wel tijdelijke hardheid genoemd. Die is zeer van belang voor de zuurgraad en het aandeel kooldioxide, ook wel koolzuur genoemd. De carbonaathardheid wordt opgegeven in ° dKH = graden Duitse hardheid. Ook andere zouten dragen bij tot de hardheid, bijvoorbeeld sulfaten en nitraten: blijvende hardheid. In een aquarium speelt dit een minder belangrijke rol.

Hardheid van water in graden:

• zeer zacht water = tot 4° DH
• zacht water = 4° tot 8° DH
• middelhard water = 8° – 12° DH
• hard water = 12° – 18° DH
• zeer hard water = meer dan 18° DH

De beste groei-omstandigheden worden bereikt door de carbonaathardheid tussen de 4° en 8° dKH te houden. De carbonaathardheid mag niet onder de 2° dKH gaan dalen, want de pH (zie hieronder) zal dan ook mee gaan dalen: slecht gebufferd water.

pH: de zuurgraad van water

De letters pH betekenen Pondus hydrogeni: gewicht van water. Met de letters pH wordt de zuurtegraad van het water aangegeven. Deze schaal loopt van 1 tot 7 en van 7 tot 14. Een pH van 7 betekent neutraal, lager dan 7 is zuur en hoger dan 7 is alkalisch. Bij een pH van 7 zijn er net zoveel negatieve hydroxy-ionen (OH-) als positieve waterstofionen (H+)=, dus de waarde is in evenwicht. Dit is een logaritmische schaal: 7,1 betekent tien keer zoveel ionen en 7,2 is honderd keer zoveel ionen. Dit betekent ook dat een kleine schommeling in deze waarden een grote verandering teweegbrengt. Een pH van 7 of van 6,9 wil zeggen, dat het water plotseling tienmaal het aantal inonen verandert. De meeste planten prefereren een pH in de buurt van de 7.

De pH en de carbonaathardheid zijn aan elkaar verbonden, doordat carbonaten koolzuur aan zich binden. Hoe hoger de carbonaathardheid, des te minder vrij oplosbaar koolzuur bevindt zich in het water. Planten hebben koolzuur nodig voor de groei. Ze onttrekken dit aan het water. Het gevolg is dat de pH begint te stijgen en de plantengroei stagneert. Planten hebben verschillende behoeften aan koolzuur. De meeste planten groeien goed bij een koolzuurgehalte dat tussen de 10 en 20 mg/l ligt. Sommige planten kunnen met veel minder toe, bijvoorbeeld Vallisneria spiralis. Die groeit al bij 2 mg/lt. Daarom is deze plant vaak te vinden in Malawi-aquaria (harder water).

eg: elektrische geleidbaarheid van water (µS ofwel microSiemens)

Samen met de hardheid van het water kan ook de totale belasting van water worden gemeten: hoeveel geladen deeltjes (ionen)? Deze geleidbaarheid geeft geen inzicht in de carbonaat- of bicarbonaathardheid. Het zegt wel alles over de belasting van water. In een normaal gezelschapsaquarium (zoet water) mag de µS niet boven de 500 komen. Rond de 300 µS is hier het beste.
Gemeten wordt met een geleidsbaarheidmeter (elektronisch).